مسئولیت اجتماعی هوابان
بررسی روندهای رشد و توسعه اقتصادی و ملزومات آن از آغاز صنعتی شدن جوامع مختلف نشان می‌دهد که این رشد و توسعه به دلیل حرکت در بستر منابع طبیعی و محیط زیست پیش و بیش از هر چیزی این دو بخش را درگیر خود ساخته است. در واقع تحولات ناشی از نوسازی و صنعتی شدن از ابتدای انقلاب صنعتی تمامی ساختارهای محیطی را تحت تاثیر خود قرار داده و با ایجاد رقابت در نیل به صنعتی شدن در میان کشورهای مختلف، این روند به شکل فزاینده‌ای تداوم یافته و تخریب مداوم و مستمر منابع طبیعی و محیط زیست را منجر شده است.
منوط ساختن توسعه صنعتی به استفاده بدون محدودیت از منابع طبیعی و با هزینه صفر در نظر گرفتن تخریب محیط زیست نخستین شاخصه این‌گونه رشد و توسعه بوده که نتیجه آن جز تغییرات شدید اقلیمی، از بین رفتن منابع طبیعی، ایجاد طیف وسیع و شدیدی از آلودگی‌ها و انقراض بسیاری از گونه‌های زیستی، گیاهی و جانوری نبوده است.امری که به مرور به عنوان یک چالش بزرگ در برابر این‌گونه توسعه‌های ناپایدار قرار گرفته و مدل‌های توسعه اقتصادی را به لحاظ لزوم توجیه زیست محیطی دچار چالش‌های اساسی کرده است. هرچند روش‌ها و مدل‌های سنتی در این زمینه نسبت به مدل‌های پایدار و محیط زیستی توسعه به دلایل مختلفی از جمله بازدهی بیشتر در کوتاه مدت، توجیه سودآوری، تداوم رشد اقتصادی، مساله حفظ اشتغال و اشتغال‌زایی و ضرورت فقرزدایی همچنان در اولویت بسیاری از جوامع و دولت‌ها به‌ویژه کشورهای در حال توسعه منابع طبیعی محور قرار دارد اما اثرات منفی زیست محیطی آن به ویژه در بلند مدت غیرقابل انکار و چشم پوشی است. اثراتی که نشانه‌ها و علائم جدی آن در سراسر جهان خود را نشان داده و با تداوم شرایط نامناسب موجود همچنان وضعیت بحرانی‌تری به خود می‌گیرد. امری که تنها در سایه شکل‌گیری یک بحران جهانی دیگر مانند کرونا که مانع از تولید بسیاری از تولیدکنندگان شده تنها تا حدودی کاهش یافته است و قاعدتاً پس از کاهش در سطح آن بحران با ازسرگیری تولید مجدداً روند سابق خود را پیدا خواهد کرد. از این‌رو به دلیل اثرات برجای مانده از رویکردهای توسعه‌ای ناپایدار، شرایط نامناسب فعلی زیست‌محیطی و چشم‌انداز نه چندان روشنی که در برابر آینده آن وجود داشته و دارد نه تنها دغدغه‌ای در میان کارشناسان و دانشمندان حوزه‌های مختلف علوم زیست‌محیطی و دانش‌های مرتبط، بلکه دغدغه‌ای در سطح عموم مردم ایجاد کرده است. دغدغه‌ای که باعث شده تعداد بسیار زیادی سازمان مردم نهاد، تشکل، گروه و انجمن‌های محیط زیستی شکل گرفته و با دقت و احساس مسئولیت مسائل زیست محیطی مناطق مختلف را پیگیری و بررسی کنند و علاوه بر همکاری در زمینه حفظ و نگهداری محیط زیست خود، در برابر تصمیم‌گیری‌هایی که آن را در تضاد با حفظ محیط زیست می‌دانند، مقاومت و ایستادگی کنند.
مسئولیت اجتماعی را می‌توان به مفهوم مجموعه رفتارها و تصمیماتی مبتنی بر ارزش‌های مورد پذیرش اجتماع تعبیر کرد که در آن تصمیم‌گیران و اثرگذاران به گونه‌ای عمل و رفتار می‌کنند که علاوه بر تامین منافع خود، شرایط را برای بهبود و ارتقای سطح رفاه جامعه نیز فراهم می‌سازند. این مسئولیت ابعاد و جنبه‌های مختلف و متنوعی دارد اما نخستین جنبه‌ای که پس از مطرح شدن این مفهوم به ذهن می‌رسد مفهوم محیط زیست و تلاش برای حفظ آن است. احساس مسئولیت در برابر محیط زیست و جلوگیری از هرگونه رفتار مخرب که به تضعیف و آسیب به آن منجر شود از سمت سه‌گانه سیاستگذار (دولت)، بخش خصوصی (بنگاه‌ها و فعالان اقتصادی یا عرضه‌کنندگان کالاها و خدمات) و مردم (مصرف‌کنندگان) قابل بحث است. سه عاملی که هر یک به نحوی با رفتار و عملکرد خود می‌تواند وضعیت محیط زیست را تحت تاثیر قرار داده و شرایط آن را مبتنی بر این رفتارها تعیین کند. این سه عامل که روابط متقابلی نیز با یکدیگر داشته و از یکدیگر تاثیرپذیر و بر هم تاثیرگذار هستند شرایط گذشته، حال و آینده محیط زیست یک کشور را ساخته و روند آن را تعیین می‌کنند.
بخش خصوصی جامعه که متشکل از بنگاه‌های اقتصادی تولیدی و خدماتی، بانک‌ها، تامین‌کنندگان مواد اولیه، فروشندگان و سایر حلقه‌های زنجیره ارزش، سازمان‌های غیردولتی و غیرانتفاعی و… می‌باشد، نقش پررنگی در تعیین شرایط و وضعیت محیط زیست دارند. اجزای این بخش با توجه به مسئولیت‌پذیری یا مسئولیت‌ناپذیری پیرامون جامعه می‌توانند در چگونگی شرایط محیط زیستی آن جامعه تعیین‌کننده باشند. با وجود یک بخش خصوصی و غیردولتی مسئولیت‌پذیر و پاسخگو نه تنها می‌توان از ایجاد بخش اعظمی از مشکلات ناشی از فعالیت مخربانه این بخش جلوگیری کرد بلکه می‌توان از ظرفیت بسیار بزرگ و گسترده این بخش در کاهش مسائلی مانند مسائل و مشکلات زیست محیطی استفاده کرد. اهمیت این امر به نحوی است که امروزه بیش از هر زمان دیگری بحث مسئولیت اجتماعی شرکت (CSR) مطرح شده است. بر اساس این شاخص مسئولیت‌های اجتماعی یک شرکت را می‌توان به سه دسته مسئولیت‌های محیطی، خیرخواهانه و اخلاقی تقسیم کرد.
شرکت هوابان خود را موظف و مقید به رعایت اصول اخلاقی در زمینه‌هایی مانند درآمد بیشتر برای کارمندان، ایجاد فرصت برابر در زمینه اشتغال، رعایت عدالت کاری و… می‌داند. در این مجموعه مسئولیت‌پذیری بسیار حائز اهمیت بوده و یکی از مهم‌ترین ارکان در این باره عملکرد منطبق بر رعایت محیط زیست برای شرکت است. ما اعتقاد داریم که با حفظ منابع زیست محیطی از جمله آب، هوا و طبیعت، آرامش و آسایش واقعی را برای شما فراهم کنیم. این اعتقاد در فرهنگ سازمانی هوابان نهادینه شده است. چرا که آگاهیم در صورت داشتن یک دید بلند مدت و همه جانبه که در صورت رفتار مبتنی بر پایداری، در نهایت همگان از این شرایط منتفع خواهند بود.
